1. |
Ο μπερντές / O mperntes
03:33
|
|||
|
Ο ΜΠΕΡΝΤΕΣ
Κοιμάμαι στα παγκάκια
καπνίζω απ’ τα τασάκια σας
στην τσέπη μου κρατάω ένα στιλέτο.
Δεν είναι εδώ παράδεισος
αλλά δεν είναι κι άβυσσος
και ίσως να τη βγάλουμε και φέτο.
Πέφτει βροχή απόψε μάγκα
στου Καραγκιόζη την παράγκα
μα στου μπερντέ μας το σαράι
αχ, η ψυχή μου δεν χωράει.
Μου φύτρωσε καμπούρα
κι η πείνα σαν μαγκούρα, ρε
με δέρνει και μου μάκρυνε το χέρι.
Στα τρένα και στα τρόλεϊ
τα πορτοφόλια «βόλεϊ»
μια μέρα θα την κάνω για άλλα μέρη.
Πέφτει βροχή απόψε μάγκα
στου Καραγκιόζη την παράγκα
μα στου μπερντέ μας το σαράι
αχ, η ψυχή μου δεν χωράει.
Με μάζεψε η κλούβα
με ρίξαν στη λακκούβα σα
σκυλί, κι ούτε νερό δεν δίνει ο μπάτσος
Χαυτεία και Ομόνοια
με πιάσανε με «κώνεια»
στον κόσμο αυτό δεν ήμουνα καπάτσος.
Πέφτει βροχή απόψε μάγκα
στου Καραγκιόζη την παράγκα
μα στου μπερντέ μας το σαράι
αχ, η ψυχή μου δεν χωράει.
|
||||
2. |
Μάγια / Magia
04:21
|
|||
|
ΜΑΓΙΑ
Αυτή τη νύχτα είναι όλα φωτεινά
λες και τ’ άστρα κατεβήκαν στη Σταδίου
βρέχει ο Δούναβης την Πανεπιστημίου
μια σειρήνα μεθυσμένη στην Αιόλου τραγουδά.
Απόψε ρίχτηκα σε μάγια
τα ρολόγια μείναν ρέστα, δίχως ώρες και λεπτά
απόψε καίγονται του νου μου τα σκοτάδια
και της θάλασσας τα βάθη έχουν πιάσει πυρκαγιά.
Σελίδα που ’χει πέσει από τη Χαλιμά
δεν με νοιάζει ότι έχω να το δώσω
απ’ τα δίχτυα της ποτέ μου ας μη γλιτώσω
είναι μάγισσα η Κίρκη και γεννήθηκε ξανά.
Απόψε ρίχτηκα σε μάγια
τα ρολόγια μείναν ρέστα, δίχως ώρες και λεπτά
απόψε καίγονται του νου μου τα σκοτάδια
και της θάλασσας τα βάθη έχουν πιάσει πυρκαγιά.
|
||||
3. |
Καρουζέλ / Caroussel
03:30
|
|||
|
ΚΑΡΟΥΖΕΛ
Σαν κερί αναμμένο λίγο πριν τη γιορτή
σαν τραγούδι που βγήκε στη σκηνή ν’ ακουστεί
και σαν ποίημα στα χείλη έξω από το χαρτί
έτσι θα ’ν’ η αγάπη σαν θα ’ρθει
σαν θα ’ρθει να σε βρει.
Θα βλέπεις χρώματα ροζ, μπλε, γκρι, φούξια, μωβ και σιελ
και θα ’ναι ο κόσμος σου… καρουζέλ.
Καρουζέλ δίχως φρένα κι όλα στριφογυρνούν
μπαλαρίνες και μύλοι πριν απογειωθούν
το τρενάκι που μπαίνει με εκατό στη στροφή
έτσι θα ’ν’ η αγάπη σαν θα ’ρθει
σαν θα ’ρθει να σε βρει.
Θ’ ακούς σαξόφωνα, βιόλες, ντραμς, φλάουτα, γκράντε μπελ
και θα ’ναι ο κόσμος σου… καρουζέλ.
Κρατήσου, πρόσεχε στις λακκούβες να μην κάνεις γκελ
και θα ’ναι ο κόσμος σου… καρουζέλ.
|
||||
4. |
||||
|
ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
Μάνες και παιδιά, άντρες σα σκυλιά
να πηδάνε εμπόδια
έρωτας φυτό, χάδι κινητό
φράχτες και καλώδια.
Κάμερες παντού, λέξεις πασπαρτού
σχέσεις που τοκίζονται
ήβη μου τρελή, λύνεις το μαλλί
κι όλοι αυνανίζονται.
Χαμένες ευκαιρίες, χαμένες μου στιγμές
σε σίγουρες πορείες και λάθος διαδρομές.
Χαμένες ευκαιρίες και μέρες αδειανές
ποια λόγια φτιάχνουν τόσο απέραντες σιωπές;
Θάνατος γυαλί, τέφρα μου χρυσή
μέρα μεροκάματη
με πονάς πολύ, σαν οχιάς φιλί
αχ, γενιά μου αθάνατη.
Χαμένες ευκαιρίες, χαμένες μου στιγμές,
σε σίγουρες πορείες και λάθος διαδρομές.
Χαμένες ευκαιρίες και μέρες αδειανές
ποια λόγια φτιάχνουν τόσο απέραντες σιωπές;
Βρέχει στην Ερμού, έφυγες γι’ αλλού
κι όλοι οι δρόμοι κλείσανε.
Στέγνωσε η γη, δυο περαστικοί
κι ούτε που μιλήσανε…
|
||||
5. |
||||
|
ΡΩΤΑ
Ρώτα τη νύχτα να σου πει τι λέν’ όσοι είναι μόνοι
κι όσοι δεν ονειρεύονται κι όσοι δεν αγαπιούνται
τι λένε όσοι χάνονται και όσοι λησμονιούνται
και όσοι βλέπουνε το φως όλο να χαμηλώνει.
Ρώτα τη μέρα που θα ’ρθει ποιανού η καρδιά σπαράζει
και πως αντέχει να χτυπά όταν γλυκοβραδιάζει
ποιον καταπίνει η φωτιά και δε ρωτά κανένα
ρώτα κι εμένα να σου πω πώς ζω χωρίς εσένα.
Ρώτα τον πόνο να σου πει πόσοι τον προκαλούνε
σαν τους δαγκώνει η σιωπή, τους τρώει το σκοτάδι
και όσοι πατούν στα γόνατα για ένα μόνο χάδι˙
την μοίρα όσοι λάτρεψαν κι όσοι μαζί της ζούνε.
Ρώτα τη μέρα που θα ’ρθει ποιανού η καρδιά σπαράζει
και πως αντέχει να χτυπά όταν γλυκοβραδιάζει
ποιόνε ξεχνάει ο Θεός και δε ρωτά κανένα
ρώτα κι εμένα, μάτια μου, πώς ζω χωρίς εσένα.
|
||||
6. |
Το παιχνίδι / To pehnidi
04:07
|
|||
|
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Τη μια δεν θέλω να σε δω, την άλλη να σε χάσω
σου πάω κόντρα το πρωί μα το βραδάκι πάσο
τη μια δεν είμαι αυτός που θες, την άλλη είμαι ωστόσο
κι αφού η ζωή είναι μικρή πώς θες να μεγαλώσω.
Δικό σου το παιχνίδι
δικό μου το ταξίδι
το δρόμο ψάχνω μες στα μονοπάτια
ποιος θα ’ναι ο χαμένος
και ποιος ο κερδισμένος
τι φύλλα κρύβουν τα ωραία σου μάτια;
Τη μια τα βλέπω όλα στραβά, την άλλη όλα αλφάδι
και πότε φταίω για όλα εγώ και πότε βγαίνω λάδι
είσαι ένα κόλπο, μάτια μου, με μπαλαντέρ και ζάρι
κι όποιος καεί τη μια φορά την άλλη θα ρεφάρει.
Δικό σου το παιχνίδι
δικό μου το ταξίδι
το δρόμο ψάχνω μες στα μονοπάτια
ποιος θα ’ναι ο χαμένος
και ποιος ο κερδισμένος
τι φύλλα κρύβουν τα ωραία σου μάτια;
|
||||
7. |
Η ντροπή / I ntropi
03:45
|
|||
|
Η ΝΤΡΟΠΗ
Όταν κάποια μέρα θα βλέπω καθαρά
δεν θα ’χω πλέον στόμα να μιλήσω
και όλα αυτά τα λόγια τ’ ανούσια, τα λειψά
δεν θα ’ναι τρόπος να τα πάρω πίσω.
Ντρέπομαι κι όμως πάλι μπροστά σας θα σταθώ
απάνω στο σκοινί του ακροβάτη
κι είν’ η ντροπή μου στον ώμο, μαύρο κοράκι μοχθηρό
που μου τσιμπάει λαίμαργα την πλάτη.
Όταν κάποια μέρα θα βλέπω καθαρά
το ξέρω, η ντροπή θα μ’ απομείνει
στα μούτρα να μου τρίψει αυτά που έχω πει
κι αυτά που έχω κάνει να ξεπλύνει.
Ντρέπομαι κι όμως πάλι μπροστά σας θα σταθώ
απάνω στο σκοινί του ακροβάτη
κι είν’ η ντροπή μου στον ώμο, μαύρο κοράκι μοχθηρό
που μου τσιμπάει λαίμαργα την πλάτη.
Ντρέπομαι κι όμως πάλι μπροστά σας θα σταθώ
να κόβω το σκοινί του ακροβάτη
κι είν’ η ντροπή μου στον ώμο, μαύρο κοράκι μοχθηρό
που μου τσιμπάει με χαρά την πλάτη.
|
||||
8. |
Το γράμμα / To gramma
04:01
|
|||
|
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
Στιγμές κλεισμένες σε παλιές φωτογραφίες˙ μια εκδρομή
όταν ανοίγω το συρτάρι, ανεβαίνει σκόνη χρυσή
με μαγνητίζει και βυθίζομαι στο χτες
στις πιο κρυφές μου ενοχές
να κι ένα γράμμα που δεν σου ’στειλα ποτέ
να κι ένα γράμμα που δεν σου ’στειλα ποτέ.
Θα ’ρθει καιρός που το συρτάρι δεν θ’ ανοίγει, μοίρα κοινή
κι ό,τι έχει αντέξει μέχρι τότε θ’ απομείνει μέσα εκεί
η λησμονιά θα σβήσει πίκρες και χαρές
τις πιο κρυφές μου ενοχές
κι αυτό το γράμμα που δεν σου ’στειλα ποτέ
κι αυτό το γράμμα που δεν σου ’στειλα ποτέ.
|
||||
9. |
||||
|
ΜΕ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟ ΧΤΥΠΟ
Στου έρωτα τα μάτια δεν χωράει φόβος
- αχ, να σ’ έβλεπα ξανά -
και πες τ’ αλαφιασμένου πως δεν του πέφτει λόγος
- αχ, μια νύχτα μοναχά -.
Να είσαι εκεί - να είσαι εκεί
αφού θεός δεν είσαι, δεν είσαι αθάνατος
να είσαι εκεί - να είσαι εκεί
με της καρδιάς το χτύπο τρομάζει ο θάνατος.
Στου πόθου το κρεβάτι βλασταίνουν τα σεντόνια
- αχ, πώς η στιγμή περνά -
στου μοναχού τον κήπο σωπαίνουνε τ’ αηδόνια
- αχ, και δεν ξαναγυρνά -.
Να είσαι εκεί - να είσαι εκεί
αφού θεός δεν είσαι, δεν είσαι αθάνατος
να είσαι εκεί - να είσαι εκεί
με της καρδιάς το χτύπο τρομάζει ο θάνατος.
Να ’ν’ η χαρά καράβι, νερό η ψυχή τ’ αντέχει
- αχ, να σ’ έβλεπα ξανά -
να ’ναι ο πόνος πέτρα, ευθύς, στον πάτο τρέχει
- αχ, μια νύχτα μοναχά -.
Να είσαι εκεί - να είσαι εκεί
αφού θεός δεν είσαι, δεν είσαι αθάνατος
να είσαι εκεί - να είσαι εκεί
με της καρδιάς το χτύπο τρομάζει ο θάνατος.
|
||||
10. |
Άσε, ρε / Ase re
05:04
|
|||
|
ΑΣΕ ΡΕ
Πρωί σηκώθηκες ξανά
χωρίς ψυχή, αυτή η δουλειά σ’ έχει ξεκάνει
παραπατάς μα περπατάς
για ένα πακέτο σταματάς, φτηνό χαρμάνι.
Παραπατάς μα περπατάς
ανάβεις ένα και τραβάς για το λιμάνι
σε χαιρετά ο περιπτεράς
κι εσύ στα μούτρα του πετάς: «άσε, ρε Γιάννη!».
Τριάντα χρόνια στο γιαπί
χωρίς μυαλό, χωρίς κορμί έχεις σαλτάρει
δαγκώνεσαι και δε μιλάς
δεν έχεις πουθενά να πας. ποιος θα σε πάρει;
Δαγκώνεσαι και δε μιλάς
«μισόν αιώνα κουβαλάς», πάρ’ το χαμπάρι.
Θα ξημερώσει και για μας
σου λέει ο δίπλα κι απαντάς: «άσε, ρε Χάρη!».
Σφάζουν οι μέρες σαν γυαλί κι οι νύχτες σαν λεπίδα
όλοι στημένοι στη γραμμή ώς τη στερνή σελίδα
δεν είναι παίξε - γέλα εδώ, εδώ είναι Μπαλκάνα
και μη ρωτάς τον διπλανό για ποιον χτυπά η καμπάνα.
Τον ίδιο δρόμο επιστροφή
δυο μπίρες έχεις πληρωμή, μισή ταινία.
Εκείνη ακόμη σ’ αγαπά
τα πιάτα πλένει, σε κοιτά με αγωνία.
Εκείνη ακόμη σ’ αγαπά
και σιδερώνει τα λευκά σε μια γωνία
«Κάτσε να φας και μη μου σκας»
κι εσύ φαρμάκι της πετάς: «άσε, ρε Λία!».
Σφάζουν οι μέρες σαν γυαλί κι οι νύχτες σαν λεπίδα
όλοι στημένοι στη γραμμή ώς τη στερνή σελίδα
δεν είναι παίξε γέλα εδώ, εδώ είναι Μπαλκάνα
και μη ρωτάς τον διπλανό για ποιον χτυπά η καμπάνα
Σφάζουν οι μέρες σαν γυαλί κι οι νύχτες σαν λεπίδα
όλοι στημένοι στη γραμμή ώς τη στερνή σελίδα
δεν είναι παίξε γέλα εδώ, Αντρέα και Διονύση
είναι μια χώρα σαν σκιά που γέρνει προς τη δύση
|
||||
11. |
Η πένα / I pena
04:56
|
|||
|
Η ΠΕΝΑ
Του Τάσου ο “βασιλικός”, του Νίκου το “ποστάλι”
του Κώστα οι “περαστικές” μ’ ανοίξανε φτερά
στα σύννεφα με δέσανε, στου Κρόνου το κεφάλι
μα εγώ είχα πένα άστρωτη που όλο έμπαζε νερά.
Μα εγώ είχα πένα άστρωτη και λόγο σαν λιμάνι
που καρτερεί μια θύελλα να σπάσει η εμπασιά
και να κοπούν οι κάβοι του, να γίνει πυροφάνι
να βρει μια λέξη όμορφη και ας χαθεί μετά.
Να βρει μια λέξη όμορφη, κανείς να μη την ξέρει
μα σαν τη λες να λύνεται του πόνου ο χρησμός
και έβγαινα μεσάνυχτα και έστηνα καρτέρι
και διάβαζα τα όνειρα, μέχρι το πρώτο φως.
Και διάβαζα τα όνειρα, μικρές πυγολαμπίδες
που ξέφευγαν και πέταγαν για μέρη μακρινά
και είπα, η λέξη μου είν’ αυτή και γέμισα σελίδες
μα είχα πένα άστρωτη κι όλο έμπαζε νερά.
|
||||
Dimitris Mitsotakis Athens, Greece
Latest works of Dimitris Mitsotakis
*Singles 2021
*Singles 2017-2020
*Katrakyles 2015
If you like Ο μπερντές / Mperntes (2012), you may also like:
This debut from the Melbourne-based folk-rock band tackles environmental issues, self-determination, and relationships.
go to album
The Australian rock duo's album tackles frayed relationships, disappointment, and closure.
go to album
Pete Yorn Sings The Classics
by Pete Yorn
On his new LP, Pete Yorn offers his take on classic songs by The Pixies, Roxy Music, The Beach Boys, & more.
go to album
Pete Yorn Live At The Troubadour
by Pete Yorn
A sprawling, 25-song set from Pete Yorn complete with covers of Springsteen and The Smiths capture him at his unguarded best.
go to album
Norman Blake of Teenage Fanclub produced this lush and hooky collection of pop songs.
go to album
This "distinctly New York record" finds the band looking for love with their signature psychedelic sound.
go to album
Erudite chamber pop that hearkens back to the elegant and experimental production of the 1960s, swinging from melancholia to playfulness.
go to album
