1. |
Είμαι άδειος / Ime adios
04:21
|
|||
|
ΕΙΜΑΙ ΑΔΕΙΟΣ
Είμαι άδειος
σαν δωμάτιο που βάφτηκε πριν λίγο
σαν κουβέντα όταν θέλω να ξεφύγω.
Είμαι άδειος
σαν πελάτης που το φερμουάρ σηκώνει
σαν κυρία που τα ψώνια της τελειώνει.
Είμαι άδειος
τόσο άδειος που θ’ αρχίσω ν’ ανεβαίνω
είμαι άδειος σαν παροπλισμένο τρένο.
Είμαι άδειος
σαν βιβλίο που αποτάχτηκε τα πάθη
σαν μπαλόνι που ακούμπησε σ’ αγκάθι.
Είμαι άδειος
σαν ταινία που σαρώνει τα βραβεία
σαν το πάλκο όταν τελειώσει η συναυλία.
Είμαι άδειος και κενός
μες στα ρούχα μου γυμνός
είμαι άδειος σαν βαλίτσα στο πατάρι
του δραπέτη το κελί, μες στην έρημο φωνή
ένας πάγκος σαν σχολάσει το παζάρι.
|
||||
2. |
||||
|
ΑΓΑΠΕΣ ΔΙΧΩΣ ΣΩΜΑ
Όσα τραγούδια και να πουν για την αγάπη
και για φιλιά που ανταλλάζουν οι εραστές
και για τα κύματα που σπάζουνε οι βράχοι
για χέρια που ζεσταίνουν οι φωτιές
εμείς θα λέμε για αγάπες δίχως σώμα
και για πληγές που θα στραγγίξουνε κορμιά
για θάλασσες που είναι στεγνές ακόμα
για φλόγες που γινήκαν πυρκαγιά.
Όσα τραγούδια και να πούνε για τον ήλιο
και για της νύχτας τη βελούδινη αγκαλιά
για τον Μάη τον γελαστό και τον Απρίλιο
και για κορίτσια που ανθίζουν σαν κλαδιά
εμείς θα λέμε για παιδιά που γίναν στάχτη
και για γυναίκες που πεθαίνουν σιωπηλές
για ’κείνους που γυρνάνε σαν τ’ αδράχτι
σαν σβούρα σε δυο μέτρα φυλακές.
Εμείς θα λέμε για τις πλάνες και τις μπλόφες
για παραμύθια που ξερνάνε εφτά γενιές
και για πατρίδες σαν μασκαρεμένες σκρόφες
και για θρησκείες που ζητάνε παρθενιές.
Και για τους νόμους που θερίζουν τα χαμίνια
κι αφήνουν τους ρουφιάνους στα ρηχά
για όνειρα που τάισαν καμίνια
κι ελπίδες που ριχτήκαν στα σκυλιά.
Για έρημες αυλές, για φάλτσες προσευχές
για βέβηλους προφήτες και ικέτες
για αδειανά κορμιά και μάτια σκοτεινά
λακέδες που τους έχρησαν ηγέτες.
|
||||
3. |
Γόμα / Goma
03:43
|
|||
|
ΓΟΜΑ
Σάρκες˙
γυμνοί να ξεθάβουμε νάρκες
χτυπάει το κύμα κι εμείς
ανάποδες βάρκες.
Σκύλοι˙
δαρμένοι αλυχτούνε Γραικύλοι
τώρα που φύγαν οι εχθροί
μας μείναν οι φίλοι.
Στόμα
ραμμένο και όνειρα λιώμα
ζητούν μελάνι οι καιροί
μα πήραμε γόμα.
|
||||
4. |
Το πηγάδι / To pigadi
03:42
|
|||
|
ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ
Είν’ η ψυχή ένα πηγάδι
απάνω πάνω καθαρό
κι όσο πηγαίνεις προς τα κάτω
στοιχειά σκαλίζουνε τον πάτο.
Σκύβουν οι φίλοι σου να πιούνε
να δροσιστούνε απ’ την κορφή
μα δεν θαρρεύουν δεν τολμούνε
στιγμή στη λάσπη σου να μπούνε.
Έρχονται κι οι αγαπημένοι
- οι κήποι θέλουνε νερό -
γυρνά ο τροχός νερό σηκώνει
μα όσο βγάζουνε θολώνει.
Βυθό θα πιάσει μόνο εκείνος
π’ όσο κι αν πιει δεν ξεδιψά
και θα βουτήξει στο πηγάδι
εκεί στο πιο βαθύ σκοτάδι.
|
||||
5. |
||||
|
ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΕΧΩ ΔΑΙΜΟΝΕΣ
Μέσα μου έχω δαίμονες γυμνούς και διψασμένους
που κάθονται στα βλέφαρα τις νύχτες που αγρυπνώ
και λένε τα τραγούδια τους με στίχους κολασμένους
και σκάβουν μες στα μάτια μου ως νά ’βρουνε νερό.
Μέσα μου έχω δαίμονες βραχνούς και θυμωμένους
και άλλους που θυμίζουνε οκτάχρονο παιδί
ματώνουν και σκοτώνονται σε κήπους ανθισμένους
μα ανθούν και λουλουδίζουνε στου τοίχου τη ρωγμή.
Μέσα μου έχω δαίμονες που κλαίνε σαν κοπέλες
και ύστερα σηκώνονται, βρυχώνται σαν θεριά
και φτύνουνε τους έρωτες που καταντάνε βδέλλες
και τους καρφώνουν στο σταυρό και βάζουνε φωτιά.
Μέσα μου έχω δαίμονες που στήνουν πανηγύρια
τρεκλίζω, περιστρέφομαι στη ζάλη της γιορτής
χτυπούν εκείνοι τύμπανα, τσουγκρίζουν τα ποτήρια
και κλείνω εγώ το στόμα μου για να μη φοβηθείς.
|
||||
6. |
Σκουριά / Skouria
03:21
|
|||
|
ΣΚΟΥΡΙΑ
Οι μέρες να βουτάνε δίχως δίχτυ
σαρώνοντας τον πιο γερό ιστό
να μοιάζουν με σπασμένο ανεμοδείκτη
που δείχνει πότε εκεί και πότε εδώ.
Δεν με τρομάζει η φωτιά κι αν στη στιγμή μας κάψει
κι αν ένα κύμα δέκα οριές μας πνίξει στη στεριά
κι αν πλημμυρίσουν θάλασσες, και ποταμοί και δάση
την ήσυχη κι αθόρυβη φοβάμαι τη σκουριά.
Οι μέρες να περνάνε φλογισμένες
ν’ ανάβουνε σαν πέφτουν στο χαρτί
αξίνες σε λίμνες παγωμένες
ορύγματα στην πιο βαθιά σιωπή.
Οι μέρες μεθυσμένοι πυροβάτες
στου χάους το μεγάλο εκκρεμές
μετέωροι πεθαίνουν οι ακροβάτες…
|
||||
7. |
Σκυφτός / Skiftos
03:46
|
|||
|
ΣΚΥΦΤΟΣ
Οι νύχτες θέλουνε κρασί και τα τραγούδια αίμα
ο έρωτας παίρνει καρδιά κι ο θάνατος ψυχή
ο φόβος θέλει αθάνατους και η αλήθεια ψέμα
να σκίσει τα κουρέλια του, να λάμψει, να υψωθεί.
Σκυφτός, σαν δαρμένος Χριστός
σαν παιδί που κοιτά τη γωνία, σκυφτός.
Σκυφτός, σαν καμπούρης φριχτός
τη μικρή μας χαράζει πορεία, σκυφτός
Ο φόβος θέλει αθάνατους μα ο χάρος δεν τρομάζει
πάνω στα φωτοστέφανα το ράσο του κρεμά
οι άνθρωποι τον φτύνουνε, η φύση τον δοξάζει
μα αυτός ποτέ τα μάτια του δεν σήκωσε ψηλά.
|
||||
8. |
||||
|
ΤΟ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ
Δεν είναι αυτό τραγούδι, αυτό είναι μαχαιριά
τα λόγια του από αίμα είναι στάλες
το γέννησε μια νύχτα κάποια πληγή παλιά
και τ’ άφησε στης πόρτας μου τις σκάλες.
Δεν είναι αυτό τραγούδι, μια φάλτσα είναι στριγκλιά
το μπάσταρδο μωρό στην πόρτα απ’ έξω
το βρήκε κάποιος ξένος στου νου μου τη γωνιά
και τώρα θέλει εγώ να τ’ αναθρέψω.
Ούτε καλή ούτε κακή, δεν θέλω άλλη σκέψη
μόνο η κρύα η σιωπή να μπει να κατοικήσει
κάθε γωνιά κι υπόγειο και σκοτεινό πατάρι
που ’χει ο νους με θλιβερά τραγούδια πλημμυρίσει.
Δεν είναι αυτό τραγούδι, δεν το ’γραψε κανείς
σ’ το λέω δεν ξέρει μάνα ούτε πατέρα
ο ήχος είναι μόνο κάποιας παλιάς πληγής
που πέρασε το στήθος μου σαν σφαίρα.
Ούτε καλή ούτε κακή, δεν θέλω άλλη σκέψη
μόνο η κρύα η σιωπή να μπει να κατοικήσει
κάθε γωνιά κι υπόγειο και σκοτεινό πατάρι
που ’χει ο νους με θλιβερά τραγούδια πλημμυρίσει.
|
||||
9. |
Φαράσι / Farasi
03:24
|
|||
|
ΦΑΡΑΣΙ
Καπνός, καμένα λάστιχα
της ήττας τα τετράστιχα σωρός.
Φυτίλι που αργοκαίει
«Ραγιάδες» και «Μοιραίοι» πάλι εμπρός.
Τα ’χω χάσει˙
το μυαλό μου σαν γιγάντιο φαράσι
κάθε βρώμικη κουβέντα, κάθε πεθαμένη φράση
κάθε εικόνα που όλοι έχουνε ξεχάσει
όλα γύρω τα σαρώνει και στη φέξη και στη χάση.
Βροχή, θλιμμένη Άνοιξη
λιβάνι και κατάνυξη γροικώ.
Απρίλη πού γυρίζεις
κι αντί για ανθούς μυρίζεις πανικό;
|
||||
10. |
||||
|
ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΑ
Εγώ τρυγάω τις στιγμές αλλά δε βγάζω μέλι
μονάχα ξύδι και καπνό, αίμα πικρό κι ιδρώτα.
Μέσα σε τούτη την καρδιά διάβολοι και αγγέλοι
φτύνουν χολή στα τωρινά, δοξολογούν τα πρώτα.
Εγώ κοιτώ τη θάλασσα κι ορίζοντα δεν έχει
μα έχει κι άλλη θάλασσα που πρέπει να περάσω
και σαν θα φεύγω θα ζητώ κι ο νους μου όλο θα τρέχει
στη θάλασσα που κέρδισα και όχι που θα χάσω.
|
||||
11. |
Κατρακύλες / Katrakyles
04:26
|
|||
|
ΚΑΤΡΑΚΥΛΕΣ
Το μολύβι χαράζει το νου σαν νυστέρι
κι αλυχτούνε οι μνήμες σαν σκύλες
ξεπηδάνε παλιάτσοι με τεράστιο χέρι
και δυο - τρεις πλαστικές κατρακύλες.
Ανεβαίνει ως τα χείλη μια λέξη χαμένη
μα δε βρίσκει αυτί να φωλιάσει
σ’ ένα σπίτι που γέρνει η γιορτή επιμένει
γιατί η μέρα μάς έχει ξεχάσει.
Δεν πονάμε, δεν κλαίμε, δεν έχουμε μάνα
γεννηθήκαμε πάνω στ’ αστέρια
σαλτιμπάγκοι κι αγύρτες μια ζωή σε νιρβάνα
σιωπηλά, σκοτεινά νταραβέρια.
Στην αρχή χελιδόνια, στο τέλος γουρούνια
ποιος θεός μάς χαρίζει ξεφτίλες
ποια φωνή μάς κοιμίζει σαν ξύλινη κούνια
με δυο - τρεις πλαστικές κατρακύλες;
|
||||
Dimitris Mitsotakis Athens, Greece
Latest works of Dimitris Mitsotakis
*Singles 2021
*Singles 2017-2020
*Katrakyles 2015
If you like Κατρακύλες (2015), you may also like:
This debut from the Melbourne-based folk-rock band tackles environmental issues, self-determination, and relationships.
go to album
The Australian rock duo's album tackles frayed relationships, disappointment, and closure.
go to album
Pete Yorn Sings The Classics
by Pete Yorn
On his new LP, Pete Yorn offers his take on classic songs by The Pixies, Roxy Music, The Beach Boys, & more.
go to album
Pete Yorn Live At The Troubadour
by Pete Yorn
A sprawling, 25-song set from Pete Yorn complete with covers of Springsteen and The Smiths capture him at his unguarded best.
go to album
Norman Blake of Teenage Fanclub produced this lush and hooky collection of pop songs.
go to album
This "distinctly New York record" finds the band looking for love with their signature psychedelic sound.
go to album
Erudite chamber pop that hearkens back to the elegant and experimental production of the 1960s, swinging from melancholia to playfulness.
go to album
