1. |
Αν / An
04:05
|
|||
|
ΑΝ
Αν
αν είχαν όλοι οι άνθρωποι να φαν
αν είχανε στο κρύο ένα μπουφάν.
Αν
το χρήμα αν δεν ήτανε το παν
παγκάκια αν δεν είχαν για ντιβάν.
Αν
αν είσαι μες στα χρέη ως εδώ παν
αν έχεις σιχαθεί να λες «αμάν»
αν όσο κι αν δουλεύεις δε σου φταν
αν ψήνεσαι σαν ψάρι στο τηγάν.
Αν
αν, αν, αν, αν…
Αν
αν, αν, αν, αν, αν, αν, αν…
Μα δεν κολλάν οι άνθρωποι σαν σπαν
ποτάμι είναι τα χρόνια και κυλάν
και κυλάν.
Αν
στον κόσμο αν δεν υπήρχε Αφγανιστάν
Καμπότζη, Αμερική και Πακιστάν.
Αν
Ουάσιγκτον, Καμόρα, Ταλιμπάν
πετρέλαια, διαμάντια και Ιράν.
Αν
σε κόβουν κομματάκια και ορμάν
σου πίνουνε το αίμα και γελάν
με τα δικά σου δάκρυα μεθάν
τη σκέψη σου σιγά - σιγά ρουφάν.
Αν
αν, αν, αν, αν…
Αν
αν, αν, αν, αν, αν, αν, αν…
Μα δεν κολλάν οι άνθρωποι σαν σπαν
ποτάμι είναι τα χρόνια και κυλάν
και κυλάν.
|
||||
2. |
Δώρο / Doro
03:53
|
|||
|
ΔΩΡΟ
Από τα χίλια χρώματα δεν είδα μόνο ένα
και από τις χίλιες μουσικές μονάχα μια δεν ξέρω
μα εγώ θα ψάξω ζωγραφιές, θα ψάξω στα τραγούδια
στα πιο κρυμμένα όνειρα θα μπω για να σ’ τα φέρω.
Δεν διαλέγει ακτή το κύμα
ούτε χώμα η βροχή
το κορμί φωλιά γυρεύει
και ορίζοντα η ψυχή.
Από τις χίλιες θάλασσες η μια δε μ’ έχει βρέξει
και από τις χίλιες χαραυγές μια μ’ έχει αφήσει πίσω
μα θ’ ανεβώ στον ουρανό, στα κύματα θα πέσω
σ’ ένα ταξίδι ατέλειωτο θα μπω να σ’ τις χαρίσω.
Δεν διαλέγει ακτή το κύμα
ούτε χώμα η βροχή
το κορμί φωλιά γυρεύει
και ορίζοντα η ψυχή.
|
||||
3. |
||||
|
ΤΡΑΒΩ ΓΡΑΜΜΗ
Τραβώ γραμμή καλή - κακή
δεν μ’ αφορά τραβώ γραμμή.
Τραβώ γραμμή σαν τα παιδιά
σαν τα παιδιά γραμμή στραβιά.
Τραβώ γραμμή και μην πατάς
απ’ τη μεριά μου μην περνάς.
Τραβώ γραμμή - λογαριασμό
κι όσα περίσσεψαν πετώ.
Μέσα στο νου και στην καρδιά
και ας ματώσει κι ας πονά
κι ας σπάσει κι ας διαλύσει
αυτή είν’ η μόνη λύση.
Τραβώ γραμμή και ας χαθούν
εκείνα που άργησαν να ’ρθουν.
Τραβώ γραμμή δεν σταματώ
τα σπάω και πληρώνω εγώ.
Μέσα στο νου και στην καρδιά
και ας ματώσει κι ας πονά
κι ας σπάσει κι ας διαλύσει
αυτή είν’ η μόνη λύση.
Τραβώ γραμμή κανονικά
και μην το δεις προσωπικά.
Τραβώ γραμμή, έτσι είμ’ εγώ
άμα στραβώσω αδιαφορώ.
Μέσα στο νου και στην καρδιά
και ας ματώσει κι ας πονά
κι ας σπάσει κι ας διαλύσει
αυτή είν’ η μόνη λύση.
Τραβώ γραμμή κανονικά
και μην το δεις προσωπικά.
Τραβώ γραμμή, έτσι είμ’ εγώ
άμα στραβώσω αδιαφορώ.
|
||||
4. |
||||
|
ΛΑΘΡΑΙΑ ΕΛΠΙΔΑ
Αρμυρό νερό – λαθραία ελπίδα
γλώσσα μου βαριά σαν αλυσίδα.
Και για πού τραβώ, για ποιο γκρεμό,
για ποια πατρίδα;
Αρμυρό νερό – λαθραία ελπίδα.
Και μένουμε, κοιτάζοντας να φεύγει σα μπαλόνι
ζωή που δε μας άξιζε και που δε μας σηκώνει
και ξέφυγ’ απ’ το χέρι μας κι εκεί ψηλά ανεβαίνει
ζωή που μας βαρέθηκε και δεν μας περιμένει.
Σίδερο και βράχος και αγιάζι
σφίγγει το σεντόνι και πλαγιάζει.
Να, ο ουρανός, ο γαλανός
που σου ταιριάζει
σίδερο και βράχος και αγιάζι.
Και μένουμε, κοιτάζοντας να φεύγει σα μπαλόνι
ζωή που δε μας άξιζε και που δε μας σηκώνει
και ξέφυγ’ απ’ το χέρι μας κι εκεί ψηλά ανεβαίνει
ζωή που μας βαρέθηκε και δεν μας περιμένει.
|
||||
5. |
||||
|
ΞΕΡΩ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ
Στου κορμιού το βιβλίο σε ψάχνω
στη σκισμένη σελίδα της μνήμης
στης ματιάς τη φυγή, στης σιωπής το κελί
δεν σε βρίσκω, μα ξέρω είσαι εκεί.
Στης ζωής μου τη ρότα σε ψάχνω
και στης νύχτας το πρώτο ποτήρι
στα παλιά μου γιατί, στο καινούργιο φιλί
δεν σε βρίσκω, μα ξέρω είσαι εκεί.
Ξέρω είσαι εκεί
πάνω στου άνεμου τα ρούχα
σ’ ένα δέντρο γυμνό στη βροχή.
Ξέρω είσαι εκεί
δεν σε βρίσκω, μα ξέρω είσαι εκεί
ξέρω είσαι εκεί…
Στις κομμένες τις φράσεις σε ψάχνω
και στους δρόμους που πίσω χαθήκαν
στα παλιά μου γιατί, στης σιωπής το κελί
δεν σε βρίσκω, μα ξέρω είσαι εκεί
στης ματιάς τη φυγή, στο καινούριο φιλί
δεν σε βρίσκω, μα ξέρω είσαι εκεί.
|
||||
6. |
||||
|
Η ΘΕΑ
Παίρνω μολύβι και χαρτί
και μια θεά θεριεύει
τις λέξεις πάνω της φορά
τη μουσική μαγεύει.
Μία θεά που πολεμά
τη λογική ν’ αντέξει
να ξεστρατίσει τα ήμερα
και τ’ άγρια να ’μερέψει.
Κι άμα για ’κείνη δε μιλώ
θυμώνει κι αρρωσταίνει
κάνει τα λόγια ψεύτικα
τη σκέψη κάνει ξένη
κι ό,τι κι αν γράψω ανήμερο
θεριό, κι αγρίμι βγαίνει.
Παίρνω μολύβι και χαρτί
και μια θεά ξυπνάει
σε θάλασσες και σε βουνά
κι όπου ζητήσω πάει.
Είναι γυναίκα μάγισσα
αρχόντισσα και ψεύτρα
που μου ’χει πάρει το μυαλό
και την ψυχή μου η κλέφτρα.
Κι άμα για ’κείνη δε μιλώ
θυμώνει κι αρρωσταίνει
κάνει τα λόγια ψεύτικα
τη σκέψη κάνει ξένη
κι ό,τι κι αν γράψω ανήμερο
θεριό, κι αγρίμι βγαίνει.
Κι άμα για ’κείνη δε μιλώ
τα λόγια λέει ν’ αλλάξω
γιατί ’ναι κόρη αχάριστη
γι’ αυτό κι εγώ θα πάψω
για την αγάπη άλλο πια
τραγούδι δεν θα γράψω.
|
||||
7. |
Η πληρωμή / I pliromi
03:18
|
|||
|
Η ΠΛΗΡΩΜΗ
Πάνω στις πέτρες περπατώ
-ποτέ δεν πήρα δρόμους-
και σκίζονται τα πόδια μου
και καίγονται οι πληγές μου.
Μα δεν μιλάω κι ας πονώ
γιατί είναι τούτες οι πληγές
η μόνη δίκαιη πληρωμή
στις ακριβές χαρές μου.
|
||||
8. |
Φοβάμαι / Fovame
04:08
|
|||
|
ΦΟΒΑΜΑΙ
Φοβάμαι τη μέρα, φοβάμαι το φως
το ψόφιο το βλέμμα του δημοσίου
φοβάμαι τους δρόμους που γεννούν οδηγούς
κι εκείνους που έχουν εικόνα οσίου.
Φοβάμαι τη μάνα και τον αδερφό
και όσους μοιράζουν σαφείς οδηγίες
φοβάμαι τις θειάδες μου τις Κυριακές
γαμώτο, και του πατέρα μου τις αγωνίες.
Δες, ο κόσμος αυτός που βαδίζει σκυφτός
δεν ακούει, δεν κοιτά και σωπαίνει
ίσως κάποια στιγμή να θελήσει να πει
την καρδιά του ποιος φόβος βαραίνει.
Φοβάμαι τις πρώτες ρυτίδες των άλλων
κι εκείνους που λένε «δε θέλω να χάνω»
μα απ’ όλα φοβάμαι - σ’ το λέω - πιο πολύ
όλους όσοι με σπρώχνουν να πάω πιο πάνω.
Φοβάμαι κι εσένανε που μ’ αγαπάς
όταν μια μέρα τα μάτια θ’ ανοίξεις
μήπως μ’ αλλάξεις, μη μ’ αρνηθείς
μα, μωρό μου, πιο πολύ φοβάμαι μήπως με πνίξεις.
Δες, ο κόσμος αυτός που βαδίζει σκυφτός
δεν ακούει, δεν κοιτά και σωπαίνει
ίσως κάποια στιγμή να θελήσει να πει
την καρδιά του ποιος φόβος βαραίνει.
Και φοβάμαι κι αυτούς και φοβάμαι τους άλλους
και φοβάμαι τα οικία και φοβάμαι τα ξένα
τους μικρούς τούς φοβάμαι αλλά και τους μεγάλους
μα - σ’ το λέω- πιο πολύ… φοβάμαι εμένα.
|
||||
9. |
Αθήνα / Athina
03:05
|
|||
|
ΑΘΗΝΑ
Αθήνα σου στέλνω αυτό το τραγούδι
γιατί τα τραγούδια σου πάλιωσαν πια
παιάνες και ύμνους δεν ξέρω να γράφω
μα ούτε καντάδες όπως παλιά.
Αθήνα παλαίστρα, Θεών πασαρέλα
πλατεία Θεάτρου, παλιά αγορά
Αθήνα μπουκάλι της μπύρας σπασμένο
ουρά και βλαστήμια, του νότου σκιά.
Αθήνα - Αθήνα
πάνε, χαθήκανε οι εραστές σου
στερέψαν τα μύρα, τέρμα οι βεγγέρες
το χρώμα σου ψάξε σε φιλμ άσπρο - μαύρο
καίνε, κοχλάζουνε τώρα οι μέρες.
Αθήνα του σκύλου ο κόπρος κι ο βίος
οι κόρνες φωλιάζουν στους κάδους σαν όρνια
κι εσύ λεβαντίνα, βαμμένη πατρόνα
βολτάρεις πιωμένη, λουσμένη κολόνια.
Αθήνα σεντόνι λευκό - γαριασμένο
μάρμαρο, δόξα, στεφάνι και τάφε
τσίκνα, τσιμέντο, ποτάμι θαμμένο
για πάρε χαρτί και μολύβι και γράφε.
Αθήνα - Αθήνα
πάνε, χαθήκανε οι εραστές σου
στερέψαν τα μύρα, τέρμα οι βεγγέρες
το χρώμα σου ψάξε σε φιλμ άσπρο - μαύρο
καίνε, κοχλάζουνε τώρα οι μέρες.
|
||||
10. |
||||
|
ΠΕΡΔΙΚΑ ΜΟΥ
Πέρδικά μου, πλουμισμένη
πέρδικά μου, πλουμισμένη
και καμαρωτή
δυο μου μάτια
και καμαρωτή.
Πώς γυρίζεις μες τα πλάγια
μον' και μοναχή,
Δε φοβάσαι τα γεράκια
και τσι σταυραϊτοί
δυο μου μάτια
και τσι σταυραϊτοί.
Δε φοβάμαι τα γεράκια
και τσι σταυραϊτοί.
Έχω αδέρφια τα γεράκια
κι άντρα σταυραϊτό.
|
||||
11. |
||||
|
ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ
Το πρόσωπό σου φύσηξ’ ο αέρας
κι έκρυψες το βλέμμα μια στιγμή
κι είδα, μέσα απ’ τα κλειστά σου μάτια
όμορφη που είναι η ζωή.
Κόντρα στον άνεμο κοφτές ανάσες
μάτια κλειστά - ονείρου πάσες.
Το πρόσωπό σου φύσηξ’ ο αέρας
και σάλπαρες, και άνοιξες πανιά
στο, δίχως γυρισμό, μακρύ ταξίδι
στου αποχωρισμού την αγκαλιά.
|
||||
12. |
||||
|
ΑΝ
(θυγατρικό)
Αν
αν είχαν όλοι οι άνθρωποι να φαν
και οι παππούδες δόντια να μασάν.
Αν
η Τζέην παντρευόταν τον Ταρζάν
αν κέρδιζε η γιαγιά μου στο κουμκάν.
Αν
αν είχα για ξαδέρφη τη Μουλάν
αν ξέραν τα μωρά να κολυμπάν
αν δεν ξανάχανα το Λιποζάν
αν έπαυαν οι σφήκες να τσιμπάν.
Αν
αν, αν, αν, αν…
Αν
αν, αν, αν, αν, αν, αν, αν…
Θα γίνω μάγος, μάντης και Σαμάν
να πέφτουν τα παιχνίδια να μη σπαν
να μη σπαν.
Αν
αν ήξεραν οι κούκλες να μιλάν
αν δε με έτσουζε το σαμπουάν.
Αν
αν ήταν ο μπαμπάς μου Σούπερμαν
η βρύση αν δεν ήταν τόσο παν.
Αν
αν όλοι ήξεραν να παίζουν πιάν
να παίζουν, να χορεύουν, να γελάν
αν ήξεραν τ’ αστέρια να μετράν
αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν.
Αν
αν, αν, αν, αν…
Αν
αν, αν, αν, αν, αν, αν, αν…
Θα γίνω μάγος, μάντης και Σαμάν
να πέφτουν τα παιχνίδια να μη σπαν
να μη σπαν.
|
||||
Dimitris Mitsotakis Athens, Greece
Latest works of Dimitris Mitsotakis
*Singles 2021
*Singles 2017-2020
*Katrakyles 2015
If you like Ευδαίμονες / Eudaimones (2010), you may also like:
This debut from the Melbourne-based folk-rock band tackles environmental issues, self-determination, and relationships.
go to album
The Australian rock duo's album tackles frayed relationships, disappointment, and closure.
go to album
Pete Yorn Sings The Classics
by Pete Yorn
On his new LP, Pete Yorn offers his take on classic songs by The Pixies, Roxy Music, The Beach Boys, & more.
go to album
Pete Yorn Live At The Troubadour
by Pete Yorn
A sprawling, 25-song set from Pete Yorn complete with covers of Springsteen and The Smiths capture him at his unguarded best.
go to album
Norman Blake of Teenage Fanclub produced this lush and hooky collection of pop songs.
go to album
This "distinctly New York record" finds the band looking for love with their signature psychedelic sound.
go to album
Erudite chamber pop that hearkens back to the elegant and experimental production of the 1960s, swinging from melancholia to playfulness.
go to album
